και συνεχίζω

μονος περπατώ ξυπόλητος ρακένδυτος γυρνώ
με έντομα ζώα πουλια και δέντρα τραγουδώ
γη και χώμα ευλογημένο πολύ το ευχαριστώ
που δέχεται μένα τον ανάξιο πάνω του να πατώ
τροφή και ύπνο δεν επιζητώ ανάγκη άλλη μέσα μου δεν κρατώ
ανθρώπους γελαστούς και σκυθρωπούς συνεχεια συναντώ
το βλέμμα τους όμως αηδιαστικό σαν με κοιτούν και απορώ
το βραδυ ένα φως απόκοσμο γύρω μου φέγγει και θωρώ
 βουνά πόλεις και σε παραλιες τριγυρνώ
σε νησιά φτάνω και πατώ μέσα από το ρηχό θαλασσινό νερό
παντού την ομορφιά θωρώ τίποτε άσχημο και περιττό εδώ
ανείπωτη ευτυχία στιγμές μοναδικές στα πάντα που οι
αισθήσεις μου ρουφάνε δίχως χορτασμό 
και συνεχίζω από όλα μαθαίνω διδάσκομαι γεμίζω
όλα τα αγαπώ και όλα με αγαπούν παράξενο όμως αυτό
άξιος για την αγάπη Του δεν είμαι καλά το γνωρίζω
αφού μακριά Του είμαι τίποτε δεν Του ζητω 
μα σαν ο χρόνος με σκάλισε και πέρασε χωρίς να το
ζητήσω όλη τη γη εγύρισα και άλλη τόση επίσης
βρέθηκα μπρός σαν σε πόρτα από νεφέλη δύσκολο να το εξηγώ
να την διαβώ και αυτή τόσα και τόσα πέρασα μα τώρα
βρίσκομαι σε κάτι που λόγια δεν το πιάνουν απερίγραπτο
αίσθηση πρωτόγνωρη αδιανόητη μήπως να κάτσω εδώ
αυτός είναι ο προορισμός το νιώθω δεν ξέρω όμως
σε όλο αυτό το ταξίδι μέσα Του και μέσα μου είναι...
και συνεχίζω