αγαποτεχνιτης

την τέχνη της αγάπης δεν έμαθα ακόμα
μα όμως προσπαθώ και ίσως αυτό φταίει
δεν αφήνομαι στης στιγμής τον ερωτα
που ξεκλειδώνει τις καρδιές χωρίς να υπολογίζει
το αύριο τι θα φέρει.
η πολύ προσπάθεια την τέχνη αυτή τη φθείρει
διότι φέρνει βάσανα και λογισμούς και με την
περηφάνια και τους εγωισμούς
όλη η διδασκαλία καταρρέει.
να σταματήσω όμως εδώ άλλο να μην προσπαθώ
ελεύθερος από εγωισμούς να ζω
και ποιος ξέρει ίσως καταφέρω χωρίς να το επιζητώ
να γίνω και εγώ ο αγαποτεχνιτης

βασίλεψα

να που βασίλεψα και εγώ σε άλλους τόπους πάω

ταξίδεψα μέσα στη ζωή και όλα τα αγαπάω

και αν δεν με βλέπετε δεν παύω να υπάρχω

μη φόβου, θα ανταμώσουμε ξανά διότι σε όλα άρχω

η ανατολή μου, έδωσε χαρά σε όλη την οικουμένη

και όλοι εσείς γινήκατε δικοί μου αγαπημένοι

και αν κάποιος δεν θωρεί πάλι θα τον φωτίσω

και όλα του τα κρίματα εγώ θα τα εξαγνίσω

θαύμα...

το θαύμα κρατα φυλαχτό το φως μέσα σου βάλε
μα μην το αφήσεις να φανεί μήτε να το διαδώσεις
μοναχα εσύ είσαι για αυτό και αυτό είναι για σένα
γιατί μη ψάξεις για να βρείς, το πως δεν το γνωρίζεις
αλλιώς στα ανθρώπινα το ζεις και πλέον δεν υπάρχει
ότι για θαύμα θεωρείς μπορεί τίποτα να 'ναι
μα πως αυτό το τίποτα το είναι σου ορίζει
ένα μυστήριο μένει
το ένα μυστήριο που δεν τολμά ο χρόνος να γεράσει
ούτε ο φόβος ο δειλός να το εφοβερισει και πως

να το σκοτώσει ο θάνατος που μια ψευδαίσθηση είναι

το θαύμα ένα μυστήριο μένει που όμως το νιώθεις
και θαρρείς η μονη αλήθεια είναι 
και τόσο αυτό σου αποκαλύπτεται μέσα από το μυστικό του
γιατί δεν το εξαφάνισες, στο ά-λογο τροφή δεν το έδωσες
έτσι το θαύμα λόγος γίνεται και στην καρδια μιλάει
λόγος αναγγελίας, χαράς, δόξας και ευτυχίας

καλόκακο

ότι κακό και αν συμβεί δε θάναι λόγου γεννα
παρα πιστός ακόλουθος στο κακιασμένο πράττω
μα αν ακόμα το άσχημο έρθει να με αγκαλιάσει
την πλάτη εγώ θα του γυρνώ το όμορφο να αδράξω
γιατί μαζί σαν προχωρούν τα δίδυμα τα διαφορετικά
ψυχής τα ματια βλέπουνε το όμορφο πιο είναι
και αν δεν μπορούν να χωριστούν ποτε μόνα να πάνε
το όμορφο αφήνω μπρός και το άλλο δεν θα το θωρώ

μπορώ να επιλέξω

η φύση μου η περίεργη η καλοζωισμένη που μέτρο δεν 
κρατα που όλα νομίζει τα κατέχει
στο άσχημο γυρνα με μιας να δει και αυτό πως είναι
και αμέσως ερωτεύεται διαστρέφεται πονάει και σαν
τον μέθυσο καλο κακό πάντα τα μπερδεύει
έτσι και αν δεν ξέρω ποια πως να τα ξεχωρίζω 
ποτε δεν σταματώ αγώνα για το καλο και όμορφο
να πράττω ελπίζοντας πως ομορφιάς όψη κατέχω 
και όχι του θανάτου.

το πάθος μου...εσύ

η βία και ο εξαναγκασμός κρύβουν αποτυχία 
το θέλω και ο ενθουσιασμός φέρνουν την ευτυχία 
όπως θέα έχω την ουσία του Ενός, θέλω εγώ εσένα
πέρα από αυτό για τίποτε δε νοιάζομαι και ούτε για κανένα
ψάχνω τον τρόπο να τον βρω να 'ρθω για να σε κλέψω
ψάχνω τα όπλα τα σωστά με θεούς και δαίμονες σίγουρα θα παλέψω
μα τα όπλα μου είσαι εσύ και ο ερωτας που έχω
και ο τρόπος είναι το θάρρος μου αφού άλλο δεν αντέχω
αν τύχει αργότερα και ο Έρως με μιας σβήσει 
θα συνεχίσω ευτυχής αφού είχε αρχίσει 
και αν μετανιώσω, καλιά να 'ναι για αυτό που έχω τολμήσει 
παρα για εκείνο που από φόβο μου δεν έχω προσπαθήσει 

πως να την περιγράψω?

κάποτε προσπάθησα και εγώ να περιγράψω την αγάπη
με όμορφα λόγια, χρώματα, ηχους, μυρωδιές να τη στόλιζα
μα όμως σύντομα κατάλαβα ότι φτωχά όλα μου ήταν
τίποτε δεν μπορούσε να σταθεί εμπρός της
όλα ξεθωριασμένα μοιάζαν
αργότερα κατάλαβα πως ούτε τον ερωτα με λέξεις μπορούσα
να αγγίζω μα ούτε και το άρωμα γαρδένιας μπορώ να
περιγράψω.
έτσι σταμάτησα να προσπαθώ και άρχισα να νιώθω με όλες τις
αισθήσεις μου και με άλλες που δεν ξέρω.
αμέσως συναισθήματα μυριάδες κατακλύζουν 
το "είναι" το εσώτερο, αλλου με ταξιδεύουν
σάμπως αυτή νά 'ναι η ζωή η αγάπη που ζητούσα 
ο θεϊκός ο ερωτας που άλλοι σιγοψάλλουν 
ή ακόμα και η τρελα που άλλοι αποφεύγουν?

λατρεμένη...

η λατρεμένη σου μορφή αγάπη με γεμίζει
χρώματα γεύσεις ευωδιά απλόχερα χαρίζει
μα σαν μου λείπεις μακριά τον κόσμο όλο χάνω
μαύρες οι σκέψεις μου τρελες να πέσω να ποθάνω
που είσαι λατρεμένη μου έλα εδώ κοντά μου
η απουσία βάσανο πονάει την καρδια μου
μα να σαν έρθεις διπλα μου νιώθω ξαναγεννιέμαι
είσαι το άπαν στη ζωή κι από εσέ κρατιέμαι.

παιδιά όμορφα

τι όμορφα που είναι τα παιδιά φραγμούς να μην γνωρίζουν
αυτό που σκέφτονται να λεν να πράττουν να ελπίζουν
σαν το βλέμμα τους κοιτάς σπίθες θαρρείς πως βγάζουν
και όταν μας χαμογελούν ψηλά μας ανεβάζουν

αγώνας... δρόμος...

έψαξα στα ποιήματα το φως
στους μύθους την αλήθεια
στις παροιμίες το καλο
το νόημα στα παραμυθια
όμως τίποτε από όλα αυτά δεν βρέθηκε ακόμα
σαν να είναι όλα ψέμα σαν μάταιος ο αγώνας μου
όμως θα συνεχίσω αυτόν τον δρόμο να ακολουθώ.
και τώρα που η ζωή και ο χρόνος μου τελειώνουν
ίσως αρχίζω και νιώθω δρόμος και αγώνας τι σημαίνει
πως τα ποιήματα είναι φως
οι μύθοι είναι αλήθεια
οι παροιμίες είναι καλές
και νόημα είναι στα παραμυθια.

βροχή που παίζει

τι όμορφα αυτή η βροχή που παίζει με το χώμα 

και ευωδιά μοναδική απλώνει στο αέρα 

ας μην τελειώσει τούτο το παιχνίδισμα ακόμα
μα αν τελειώσει σύντομα θα αρχίσει μια άλλη μέρα

τι όμορφα αυτή η βροχή που ξεδιψά την πλάση
ζώα, δέντρα και φυτά όλα αυτήν προσμένουν
μα πως η δόλια η καρδια με αυτήν να ξεδιψάσει
αφού δαιμόνια φρικτά μέσα της παραμένουν  

βάρβαρο...

βάρβαρο είναι που αφησα το φόβο,μισος και εγωισμό
μέσα μου να φωλιάζουν
μα ακόμα πιο βάρβαρο ο τρόπος μου που διάλεξα να τα 
αποβάλλω
διότι ο τρόπος μου τον φόβο το μισος και τον εγωισμό
αυξάνουν
ενώ ο τρόπος εκείνου του τριπροσωπου αγαποτεχνιτη
ταπείνωση αξιώνει

στον κόσμο καλώς ήρθες

μωράκι μου μικρό ολόφρεσκη ψυχούλα στον 
κόσμο καλώς ήρθες .
φόβο να μην αισθανθείς, φόβο να μην γνωρίσεις
μες στην αγάπη του μπαμπά και της μαμάς να ζήσεις.
σαν μεγαλώσεις διάλεξε της αρετής τον δρόμο
και της κακίας φρόντισε να μην δεχτείς τον νομο
μες τον αγώνα της ζωής αύξανε την καρδια σου
αγάπη τρέφε μέσα της και θα 'ναι όλα δικά σου

σε θέλω

χάνομαι μες τα ματια σου τα ανέμελα μαλλιά σου
σπινθηροβόλο βλέμμα σου που τη ζωή ορίζει
χάνομαι μες τις λέξεις που τον ερωτα αναδύουν
τη θεία σου μορφή τη λυπημένη και χαρούμενη μαζί.  
ποσο σε ποθώ, σε νοιάζομαι, σε θέλω
τόση ευτυχία όμως πως δύναμαι να αντέξω?
η αγάπη και ο ερωτας τον χρόνο δεν γνωρίζουν
απόσταση δεν ξέρουνε μονο καρδιές ορίζουν