Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

ζωή και ζωντανοί

ποιος μπορεί να νιώσει τι είναι η αγάπη?

πως είναι να χαϊδεύεις την αγαπημένη σου

να ρουφάς το χαμόγελο της, την ίδια την ύπαρξή της

ποιος μπορεί να καταλάβει τι είναι ο ερωτας?

να λαχταράει όλο σου το είναι για μια μονο στιγμή

κοντά της και ύστερα ας χαθεί.

όσα λόγια και να ειπωθούν, όσες εικόνες και να δοθούν

αυτό δεν θα το περιγράψουν, ούτε καν θα το αγγίξουν.

αυτό μονο η ίδια η ζωή μπορεί να το χαρίσει σε όσους

χαίρονται να είναι ζωντανοί

αλυσίδα

με μια αλυσίδα δέθηκα και έμεινα μαζί σου.

μα ήθελα ελεύθερος να φύγω από σένα

έτσι και πάσχισα πολύ την αλυσίδα να σπάσω

διότι δεν άντεχα να είμαι άλλο κοντά σου

και από την πολύ τη φούρια μου σπάω την αλυσίδα

και τότε έμεινα έκπληκτος με αυτό που είδα

πιο κοντά σου να έρχομαι να μη φεύγω από σένα

δεν ήταν η αλυσίδα αυτή που μας ένωνε μα

αυτή που μας χώριζε

καθημερινός αγώνας

διπλός και τρίδιπλος ο καθημερινός αγώνας.

καρπούς να φέρει μη ζητάς

μπορείς μοναχα τη χαρά να βιώσεις

αυτή που δίνει η διάθεση

τον αγώνα σου να δώσεις

τεχνολογία γίνεται καλή λίαν

σε παίρνω στο τηλέφωνο όχι για να δω τι κανεις

ούτε αν είσαι καλά μα ούτε για να ελέγξω που βρίσκεσαι.

πιστεύω ότι είσαι καλά και καλά είναι εκεί που βρίσκεσαι
.
μονο να ακούσω την μελωδία της φωνής σου

να σε αισθάνομαι πλάι μου, διπλα μου.

τόσο που μου λείπεις, επιστρατεύω την τεχνολογία εκτος από την

φαντασία μου για να σε φέρω έστω και για μια στιγμή κοντά μου.