ο νους, η διάθεση μου, όλο μου το είναι σαν τα αποδημητικά πουλια.
χειμώνα κλεισμένο σε ευθύνες έγνοιες, σε φροντίδες σκλαβωμένο
καλοκαίρι ελεύθερο ταξιδεύει πάνω στου αιγαίου το γαλάζιο
ελπίζοντας πίσω να μην ξαναγυρίσει
μα πάντα
όπως μετά την κάψα του καλοκαιρινής ραστώνης
θερίζει ο άστατος βοριάς κρυώνοντας την πλάση
έτσι, μετά τα ουρανια τα θεϊκά πνευματικά καλούδια
στα γήινα, τα μάταια, τα ταπεινά γυρνα ο νους και μπαίνει.
Τό κατά κεφαλήν εἰσόδημα
Πριν από 27 δευτερόλεπτα
1 σχόλιο:
Εκπληκτικό κατά τη γνώμη μου. Ομως για να δούμε, μπορεί εάν θέλουμε κι εαν λίγο οι συνθήκες μας το επιτρέψουν, οι συνθήκες μας του καθενός μας, καλοκαίρι να έχει η ψυχή και η καρδιά μας
Δημοσίευση σχολίου