αθάνατη αγάπη...

καθώς η αγάπη προχωρούσε ποτε της πίσω δεν κοιτούσε. πιο κει ο θάνατος της έστηνε καρτέρι.με μιας στα δίχτυα του πιάστηκε η αγάπη,χωρίς να το ξέρει.και έτσι νόμιζε πως ζούσε, χαρά και ευτυχία σε όλους πως σκορπούσε.μα του θανάτου έργα ήταν όλα αυτά, ψεύτικα καισκοτεινά.μα η αγάπη δεν κατάλαβε πως ήταν να πεθάνει αφού μέσαστο σκότος και τον μαρασμό συνέχισε να αυξάνει.και καθώς εγέμιζε με φως ο θάνατος σκορπούσε, το σκότος να αντέξει άλλο δεν μπορούσε.και τότε ο θάνατος κατάλαβε λίγο πριν διαλυθεί, πως όπου η αγάπη προχωρεί το σκότος δεν θα κρατηθεί.με μιας αποτινάζεται να φύγει από την αγάπη μακριά μαείχε γίνει ήδη φως και αισθανότανε χαρά.έτσι η αγάπη νυν και αει θα υπάρχει εσαεί.