μου έδωσε τα πάθη μου και όλα τα υλικά. ώστε να βρίσκω εκεί χαρά,
να απασχολούμε, να χαίρομαι και να δονούμαι.
μα σαν τον άπληστο και εγωιστή που με τίποτα δεν χαίρεται
και όλα τα ποθεί, σκλάβος έγινα ετούτων των παθών και
ελεύθερος ζητω τα πάθη να ικανοποιώ.
νομίζω σαν ελεύθερος που ζω,
με προβλήματα μυριάδες και βάσανα ένα σορό.
συνεχεια διαμαρτύρομαι γιατί εγώ να τα περνώ,
μα τόσο πια κακός να είμαι? να βασανίζομαι δεν το μπορώ.
μα μήπως δικά μου έργα δεν είναι όλα τούτα?
προσεύχομαι με τη μαύρη μου καρδια όλα αυτά να φύγουνε,
ευτυχισμένος και ελεύθερος τα πάθη μου να συνεχίζω να ικανοποιώ.
ποτε δεν πίστεψα στα παραμυθια, δεν έμαθα ποτε
τι είναι η αγάπη, υπάρχει στα αλήθεια?
και έτσι συνεχίζω τα πάθη να ικανοποιώ μα πλέον κουράστηκα,
θα φταίει που γέρασα, δεν νομίζω να γελάστηκα.
και τώρα που με πήραν τα χρονια ξέφτισαν τα πάθη,
ξέφτισα και εγώ μαζί τους. μήπως ψεύτικα ήταν όλα τούτα
και εγώ τα πίστευα για αλήθεια?
καλύτερα να πίστευα στα παραμυθια.
παιδί να είχα παραμείνει στην αγκαλιά της μάνας, του πατέρα,
τώρα που το ξανασκέφτομαι, ήταν πολύ ωραία.
Μα όχι δεν μπορεί τόσο πολύ να λάθεψα, τι μπορεί να φταίξε
λοιπόν?
μήπως δεν νίκησα τα πάθη όταν μπορούσα και αφέντης
τους να ήμουνα όλα να μου τα συγχωρούσα.
μα τώρα η ανάγκη με έφερε τα πάθη να αφήσω και ότι έφτιαχνα
καιρό, τώρα να λησμονήσω.
μα μήπως δικά μου έργα δεν είναι όλα τούτα?
μα να Aυτός που ελεύθερος είναι των παθών και αν και πέρασε
από τη γη όπως και γω, ποτε του δεν σκλαβώθηκε ακόμα και
πάνω στον σταυρο.και έτσι ελεύθερος αν φύγεις έχεις ζωή ακόμα, ζωή που
απολάμβανες με το άφθαρτο σου σώμα. διότι η ζωή που
έζησες νικώντας σου τα πάθη, είναι ζωή αιώνια και ας
κανεις αλλα λάθη.
η αγάπη όλα τα νικα αρκεί να ψάξω να τη βρω, αφού
Εκείνος ο ελεύθερος σε μένα την άφησε, τον τρελό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου