εμείς το όνειρο

δες τι μορφή έχει πάρει η σκέψη μου,
σαν οπτασία σε ανταμώνει,
το κόκκινο του ουρανού έσμιξε με το γαλαζωπό
της θάλασσας και αντανακλά στα ματια σου,
νιώθω τη μορφή σου, αγγίζω το παιανισμα των
μαλλιών σου που χορεύουν ευωδιαστά λουλούδια,
το άρωμα παραζάλη γλυκιά στου ύπνου τις αγκάλες,
σαν λείπεις φτωχικό το όνειρο, πικρό και ξένο.

άπλωσε να ανταμώσεις το φως των αστεριών
χοροπηδά μεθυστικά στις φαντασίας το σιγανό αεράκι
την φλόγα σου χαροπαλεύει,
θερμη και φως αναδεύει η θυμηση στου χρόνου το
καμίνι βουτά και χάνεται,
κόκκινο φιλί παραδομένο στη μοναξιά του απειρου
δοσμένο τώρα εδώ,
εμείς.