άνεμε...

- σταματα τώρα άνεμε σίγασε την ορμή σου
η θάλασσα ταράχτηκε, την έκανες δικη σου
πελώρια τα κύματα και πως να τα παλέψω
θαρρώ χαμένος είμαι πια στη βάρκα δεν θα αντέξω

- ποιος είσαι εσύ και πως τολμάς εμενα να διατάζεις
θαρρείς πως όλα τα στοιχεια εσύ εξουσιάζεις?
μοναχα ένας τόλμησε και υπάκουσα αμέσως
είχε γαλήνη στην ψυχή ειρήνη στην καρδια του
μου φάνηκε πως όλοι εμείς ήμασταν πλάσματα του
αέρα θάλασσα φωτιά είχε στα σωθικά του
ενώ σε εσένα σκοτεινιά σαν να είσαι του θανάτου
καθόλου δεν ευθύνομαι για ότι εσύ και αν πάθεις
τον τρόπο να βγάλεις εσύ την σκοτεινιά θα έπρεπε να μάθεις
έτσι τον φόβο θα νικάς και τα στοιχειά θα ορίζεις
και την ζωή σου άλλο πια θα πάψεις να μαυρίζεις