αστεράκι μου

αστέρι αστεράκι μου στη μοναξιά σου φέγγεις
καίγεσαι λάμπεις και σκιρτάς μονο αυτό γνωρίζεις,
όμως ξέρεις;
και αλλα πολλά καμώματα δικά σου είναι
όπως τραγούδι όταν γίνεσαι στου βάρδου το δοξάρι
εσύ αναδεύεις ζωγράφου χρώματα που τον καμβά στολίζουν
του ποιητή και του γραφέα τον οίστρο σαγηνεύεις
παρήγορα εσύ στέκεις πάνω από τα άρρωστα
την προσευχή προσκυνητή ακούραστα ατενίζεις
συντροφια να κρατάς στο άγρυπνο το μάτι
μα πάνω από όλα όσα και αν θωρείς όσα και αν κατέχεις
σεντόνι πανλευκό αραχνοΰφαντο σκεπάζεις το
άστεγο το ταλαιπωρημένο σαν ελεύθερο γέρνει τον
ημερήσιο κόπο του γλυκα να παραδώσει.