δύστυχε άνθρωπε

δύστυχε άνθρωπε δες γύρω σου
κάθε είδους αλυσίδες και σχοινιά σε κρατούν
δεμένο και εσύ τα λες ευτυχία.
η διεστραμμένη φύση σου χαίρεται και διασκεδάζει
με τα σύγχρονα κολοσσαία και τις ταύρο-θυσίες
με πτώματα σαν πλαστικό βαλσαμωμενα και αυτό
το λες τέχνη.
ποτίζεις και ταΐζεις το σώμα και το πνεύμα σου με
σάρκα και αίμα παιδιών ρουφάς κάθε λογής δηλητήριο
που σου φέρνει την πλαστή χαρά και αυτό το λες επιβίωση.
λες στον εαυτό σου και στους άλλους ποσο καλός και πιστός
είσαι μα αλλα ποθεί και πράττει η σκοτισμένη σου καρδια
κανεις θυσία τις όμορφες στιγμές στο βωμό του πλούτου
και αυτό το λες θρησκεία.
μαθαίνεις τα παιδάκια πως να ισορροπούν στις πλατες
των φίλων τους, των διπλανών τους πως θα γίνουν τα
ταπεινά πρόβατα ενός κακού άνθρωπο-θεού
και αυτό το λες εκπαίδευση
δύστυχε άνθρωπε θερίζεις αυτό που σπέρνεις,
νομίζεις ότι σπέρνεις παράδεισο μα σου γυρίζει κόλαση
και αναρωτιέσαι τι πάει λάθος.
αυτό το ερώτημα είναι η κληρονομιά σου